Vier dagen na vertrek zijn we in Engeland aangekomen! Na een aantal rustige dagen in Breskens hebben we er een paar bijzondere tochten op zitten. De plannen veranderen regelmatig. Op woensdag varen we van Breskens naar Duinkerken - de jongens ietwat teleurgesteld dat we België niet aandeden. Omdat de weersvoorspellingen wat weerbarstig zijn, houden we tot op het laatste moment een slag om de arm, en hebben we een veelheid aan potentiële bestemmingen uitgewerkt. Dat kan aan de Belgische kust zijn, of de Franse, of zelfs de Engelse.
België zoeven we dus voorbij en lang lijkt het erop dat we in één keer naar Engeland zouden gaan. Het is lekker zeilen, hoewel soms wat hobbelig. Maar net voor de haven van Duinkerken komt er een onheilspellende bui naderbij, en besluiten we de haven aan te lopen. Niet veel later komt er inderdaad aardig wat geweld over, dus we zijn blij dat we veilig en wel aan de steiger liggen. Duinkerken was overigens de enige plaats in Michels lijstje waar ik eigenlijk écht niet naartoe wilde. Vorig jaar lagen we hier een aantal dagen verwaaid, en ik vond het zo'n troosteloze haven en stad. Maar goed, nu is het gelukkig slechts voor korte duur.
De volgende morgen vertrekken we even na achten weer, om nu wél richting Engeland te gaan, mits de wind een beetje meewerkt. De zee verwelkomt ons met rustige golven en een goede wind, we kunnen het grootste deel van de tocht zeilen. Een groot verschil met onze tocht van vorig jaar, toen we, met windkracht 6 tegen, over torenhoge golven stuiterden. Echt genieten dit! Tot halverwege de kanaaloversteek blijft de motor uit, maar dan valt de wind toch te veel weg. Na een tijdje neemt de wind weer toe, en zeilen we weer. Last minute besluiten we dat we ook best richting Brighton kunnen gaan, zodat we alvast weer een stapje verder zijn. Dat valt echter tegen: de wind draait meer naar het westen en neemt weer toe, zodat we hem vrijwel tegen hebben. Beuken tegen de golven wordt het, en dat onder flinke helling. Dat levert spectaculaire plaatjes op, maar is weinig comfortabel.
Plan B wordt geschrapt, plan A hervat. We veranderen de koers weer richting Eastbourne. Daar worden we even na middernacht door een vriendelijke havenmeester door de sluis geloodst. Dat verbaast ons, we hadden verwacht dat de sluis op afstand bediend zou worden, of dat we moesten wachten tot de eerste schutting in de ochtend. Niets van dat al. Het is nog een heel spektakel, de deuren worden een stukje open gezet om al het water binnen te laten om het hoogteverschil van enkele meters te overbruggen. De havenmeester vraagt ons om hem nog even op te roepen via de marifoon als we veilig aangemeerd zijn. Heerlijk, die zorgzaamheid.
Duinkerken - uit!
Een heerlijke zee om op te zeilen. Op dat moment tenminste :)
Julian leert vast de essentials voor het leven op zee.
We hebben heel wat water verzet tijdens de laatste paar uren van deze tocht!
Een mooie, maar vermoeiende tocht! Dus vandaag nemen we even de tijd om bij te komen. We gaan even naar het strand, doen de was, poetsen het ergste zout van de boot en doen een boodschap. De dagen vliegen voorbij, terwijl we eigenlijk het idee hebben niets te doen. Morgen weer een etappe verder. Er komen nog een paar dagen met min of meer gunstige wind aan, zo lijkt het, dus we doen nu vooral ons best om zo snel mogelijk richting het westen te komen.
Lekker poedelen in de zee!
De tracks op de kaart volgen overigens nog. We hebben hier wifi, maar slechts voor 2 devices, en de iPad trok aan het kortste eind...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten