Prikken en lessen

Mijn vrije woensdag was goed volgepland deze week. 's Ochtends eerst met Jasper mee op excursie naar de Hortus, in het kader van het schoolthema 'Kriebelbeestjes en bloemen'. Erg leuk! Vooral ook bijzonder dat zo'n tuin waar je anders achteloos doorheen loopt veel meer in zich heeft dan je op het eerste gezicht ziet.

Eenmaal terug op school gelijk door: gesprek met de juf die ons helpt met de voorbereiding en straks onderweg ons aanspreekpunt is. Ze had een hele stapel boeken voor me klaarliggen! Voor zover bekend heeft ze me ook vast de thema's voor volgend jaar meegegeven. Da's handig, want dat maakt het makkelijk om alvast materiaal te zoeken en te downloaden. We hebben ongetwijfeld internet onderweg, maar alles wat nu al (digitaal) mee kan is meegenomen. Heerlijk hoor, een school die zo meedenkt!

Na het gesprek de jongens uit de les geplukt, en snel even wat gegeten thuis, want daarna mochten we door naar de Radboud Travel Clinic voor de prikken. Lekker voorbereid weer, want Michel en ik waren onze gele boekjes kwijt (maar ach, dachten we, die prikken zijn toch al meer dan 10 jaar geleden), en ook de vaccinatieboekjes van de kinderen hadden we niet bij ons. Leek me niet nodig omdat ze de standaardprikken hadden gehad, maar kennelijk is er de afgelopen jaren iets gewijzigd, waardoor niet helemaal duidelijk was of Jasper nou wel of niet de hepatitis B prik gehad had. Het consultatiebureau was gelukkig bereikbaar en kon uitsluitsel bieden. Met respectievelijk 2 (de jongens) en 3 (Michel en ik) pleisters op onze arm en 430 euro lichter konden we vertrekken. De aanvullende verzekering heeft zich nu al uitbetaald.

Toen hup door naar zwemles, en hoera, Jasper mag komende maand afzwemmen voor zijn A! Fijn dat dat bijna in the pocket is, hij heeft er hard voor gewerkt. En gelukkig vindt hij het zwemmen ook erg leuk. Tijdens de les even gebeld om een afspraak bij de huisarts te maken. "U kunt beter naar de GGD denk ik," reageerde de assistente. "Nou... nee. De prikken hebben we net gehad." Omdat we een jaar onderweg zijn, en meerdere keren lang op zee zitten, is het noodzakelijk om bepaalde medicatie (zoals antibiotica en pijnstillers) aan boord te hebben. Maandag na de meivakantie hebben we een afspraak. De conceptlijst is inmiddels zo goed als klaar, ben benieuwd naar zijn adviezen! En ook wel een beetje spannend of we de medicijnen meekrijgen, want er staat best heavy stuff op.

Dat was de volle woensdag. Maar vermeldenswaardig is ook dat op dinsdag de mast teruggeplaatst is! Dit weekend gaan we een kijkje nemen.

Naar Noordschans!

Het is hoog tijd dat Tsuru weer een zeilboot wordt in plaats van een motorboot. In Noordschans is onze mast gerepareerd na de schade van afgelopen zomer, dus daar ging de reis naartoe! We parkeerden de auto bij station Nijmegen-Lent, en gingen van daaruit te voet (Jasper en ik) en met de bus (Michel en Julian) naar Tsuru in de Nijmeegse jachthaven. In het zicht van de haven zag ik uit de verte een man op onze boot klimmen. "He," zei ik tegen Jasper, "zij hebben gewonnen!" Maar na nog eens goed kijken zag ik dat het Michel niet was, die kwam zojuist aanlopen (dus toch gewonnen...). De havenmeester dus. Hij wilde net een boete uitschrijven van €180,- omdat we vrijdag vergeten waren om opnieuw havengeld te betalen. Pfoeh, net op tijd om dat te voorkomen!

Alles en iedereen aan boord, en gaan! Voor mij het eerste tochtje in meer dan een half jaar, dus het was weer even wennen. Hoe ging dat wegvaren ook alweer? Maar het ging prima, en hup, daar gingen we, over de Waal. Het waaide hard (tegen, uiteraard), maar we hadden stroom mee en voeren continu zo rond de 8 knopen. De wind werd niet bepaald minder, en Tsuru maakte flinke klappen op de woeste Waal, Maar tegen half 5 waren we in Gorinchem, en eenmaal in de haven was alles weer rustig.

Flinke wind tegen

In Gorinchem

De jongens voelen zich als een vis in het water aan boord, en natuurlijk is het niet ineens allemaal pais en vree (boys will be boys), en moeten ook zij weer even wennen aan de bootroutines (vooral proberen te onderhandelen over wanneer het reddingsvest aan- en uit mag), genoten ze van het tripje. De passerende vrachtboten, de bruggen, maar vooral ook het 'lekker je ding doen' aan boord. Julian was erg vroeg wakker zaterdag, en dus moe, maar normaal slaapt hij dan echt niet overdag. Nu zaten ze gebroederlijk in de voorhut een filmpje te kijken en viel Julian op de schouder van zijn broer in slaap. De kleine dingen waar ik enorm van geniet. Jasper zei 's avonds nog: "wat jammer dat we maar 2 dagen op de boot zijn."

Zondagochtend splitsten we op: Julian en ik gingen met de trein naar Lent, om de auto op te halen en naar Noordschans te rijden. Voor Julian misschien de derde keer dat hij met de trein ging, dus dat was een belevenis! Jasper en Michel zorgden dat de boot daar ook was. Ging tamelijk vlekkeloos, en ook fijn om wat 1-op-1 tijd met de jongens te hebben. In Noordschans bekeken we de mast, bijna helemaal nieuw na de schade van afgelopen zomer. De komende week wordt hij weer teruggeplaatst.

Dreigende luchten onderweg naar Noordschans. Achterop zie je de nieuwe constructie met zonnepanelen.

Tsuru te water & EHBO

Misschien kunnen jullie je nog herinneren dat het nogal wat voeten in de aarde had om Tsuru bij de jachtwerf in Arnhem te krijgen. Dat had te maken met de lage waterstand. De ingang van de haven is zo ondiep, dat het met een lage waterstand onmogelijk is om erin - of eruit - te komen. Dat eruit begon ons nu parten te spelen, want de waterstand in de Rijn is weer rap aan het dalen. Dus hup, hup, zo gauw het kon ging Tsuru het water in. Dinsdag werden door Donmar de laatste werkzaamheden gedaan (dynamo en startmotor terugplaatsen na de revisie), zodat Tsuru woensdagochtend weer te water gelaten kon worden. Ik had Michel en zijn vader Stef tegen 9 uur afgezet bij de werf. Daar ging Tsuru uiteindelijk rond half 11 te water. De heren voeren haar naar de jachthaven in Nijmegen. Het eerste stuk stroom tegen - met 3000 toeren op de motor net aan 4,5 knoop - maar daarna stroom mee, waarbij ze regelmatig de 10 knopen aan tikten, met aanzienlijk minder toeren.

Tsuru in Nijmegen (wat een ukkie)

Wat een luxe, Tsuru op fietsafstand! 's Avonds gingen we nog even kijken met de jongens, die zich direct weer helemaal thuis voelden op de boot en vooral verguld waren met het extra raampje in hun achterhut. We kwamen er wel achter dat het reddingsvest van Julian aan het eind van z'n levenscyclus is, de rits begint los te laten. Dus de 'misschien nieuwe reddingsvesten voor de kinderen' is een 'zeker nieuwe reddingsvesten voor de kinderen' geworden. Veiligheid boven alles.

En dat is weer in lijn met de dag van vandaag: Michel en ik deden een EHBO-cursus, specifiek gericht op zeezeilen. Een leuke en leerzame dag! We hopen de opgedane kennis nooit nodig te hebben. Maar we ontmoetten ook weer hele leuke mensen, bijvoorbeeld Fiona en Melvin, die zich met hart en ziel inzetten voor de Noordzee, en hopen door hun mooie beelden de liefde voor 'onze zee' aan te wakkeren. De filmpjes op hun site zijn betoverend. Kijk maar gauw op www.indenoordzee.nl.

Dramatisch gewond voor de nep

Dit leerden wij vandaag

Mooi blauw is prachtig!

De waterstand in de Rijn begint weer rap te zakken, dus Tsuru moet gauw het water in, voordat we nooit meer weg komen uit Arnhem. Dat zou toch wat zijn... Dit weekend was ik dus ook grotendeels bootweduwe, terwijl Michel de laatste klussen doet die echt nog gedaan moeten worden voordat ze weer in het water ligt.

Zo moest er echt nog een nieuwe laag (of eigenlijk: 3 nieuwe lagen) antifouling aangebracht worden, tegen allerlei aangroei aan het onderwaterschip. Dat was eerst zwart, maar eigenlijk door toeval - de leverancier had geen zwart meer - is het nu blauw. Wauw! Haast jammer dat niemand dat ooit ziet als de boot weer in het water ligt...

Na de eerste laag zwart (nog over van vorig jaar)

Oei! Best blauw!

Tadaaa! Kijk ook hoe ze blinkt en schittert!

Alsof het ervoor gemaakt is! Wie heeft dat zwarte eigenlijk ooit bedacht?

Eindeloos regelen

Naast het eindeloos geklus, vergt zo'n vertrek ook een eindeloos geregel. Maar ook daar kunnen we langzaamaan afstrepen! Ik neem jullie even mee in onze regelbezigheden. Het is daarmee een beetje een lijstjesblog geworden, maar we krijgen ook over dit soort dingen toch regelmatig vragen. Dus lees lekker verder als je benieuwd bent wat er regeltechnisch allemaal komt kijken bij zo'n tripje, en sla het lekker over als dat niet zo is!

Huurders

Gistermorgen waren de huurders van ons huis op bezoek, en hebben we het huurcontract ondertekend. We zijn aan elkaar gematcht door een collega, en het past allemaal precies: timing, hun wensen, onze wensen... We hebben er een goed gevoel bij, fijn dat ons huis door deze leuke mensen bewoond gaat worden. Ze hebben een zoontje van 1,5, dus het glijbaantje in de tuin en het speelkeukentje hoeven nog niet op marktplaats.

Verzekering en belasting

De verzekering voor de boot is afgesloten. Nu nog de reisverzekering en de verzekering voor het huis, maar we hebben inmiddels al wel uitgezocht wat het moet gaan worden. We houden onze Nederlandse zorgverzekering (met uitgebreide buitenlanddekking). Verder heb ik een gezellig onderhoud gehad met een meneer van de belastingtelefoon, en wachten we nu op een reactie van het belastingkantoor. We gaan namelijk niet emigreren en we willen er zeker van zijn dat de belastingdienst dat ook begrijpt.

School

Met school hebben we deze maand weer een gesprek om de leerplannen voor de kleine heren verder te concretiseren. Ik heb al heel wat materiaal verzameld, maar ben nog wel een beetje zoekende in hoe ik daar structuur in kan aanbrengen. Hopelijk kan de school me daarbij helpen! Het is fijn dat Julian sinds januari ook naar school gaat, zodat ze hem inmiddels ook een beetje kennen en kunnen inschatten hoe hij educatief verantwoord bezig gehouden kan worden.

Werk

Michel heeft zijn ontslagbrief eind vorige maand ingediend. Toch ook wel weer een stap. Mijn (ouderschaps)verlof is officieel goedgekeurd, en volgende maand begin ik mijn vervangster in te werken. Het begint nu aardig concreet te worden, er worden steeds meer afspraken gepland waar ik niet meer bij ga zijn, en deadlines worden ineens wel heel hard. Het voelt een beetje dubbel. Aan de ene kant kijk ik enorm uit naar een jaar lang niet werken, maar ik moet ook nog een paar van mijn 'kindjes' loslaten. En ergens knaagt het ook nog wat dat ik mijn collega's in de steek laat in turbulente tijden. Maar ook dat komt goed, ik ben vast niet zo onmisbaar als ik denk!

Gezond op reis

Komende week dompelen we ons een dag onder in de do's en don'ts van EHBO tijdens een lange zeilreis. De EHBO-koffer staat nog op de aanschaflijst. Over 1,5 week laten we ons voorlichten en vaccineren door de Travel Clinic van het Radboudumc. En dan staat er nog de uitdaging van het bij elkaar krijgen van de - hopelijk niet - benodigde medicatie. Als je weken achtereen op zee bent, dan is het verstandig om een voorraadje te hebben, van bijvoorbeeld antibiotica, maar ook morfine. We hebben verschillende lijsten waar we uit kunnen putten, en die moeten we nog maar eens goed bestuderen en voorleggen aan de deskundigen.

Eindeloos klussen

De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen. Er is veel geklust aan Tsuru.

Zo zijn de luiken in de kajuitvloer om makkelijk te controleren of we water maken allemaal gereed. We hopen de luiken vooral te gebruiken als makkelijke toegang tot extra opslagruimte onder de vloer en niet voor de eerder genoemde taak, maar je weet maar nooit.

Ik heb op een zonnige, maar winderige zondag in maart een meteocursus voor vertrekkers gevolgd. Henk Huizinga (nimosmeteo.nl) en Ruud Kattenberg (ziltmagazine.nl) hebben een dag lang hun kennis over meteo en communicatie gedeeld. Ik weet nu meer over de weersystemen die we onderweg tegen zullen komen en hoe we onderweg weerberichten kunnen ontvangen. Was erg nuttig en leuk om te doen. De verjaardag van mijn moeder moest ik hiervoor wel laten schieten. Dat hadden we de dag ervoor echter al goed gemaakt door een bezoek aan mijn ouders in Venray.

Tweede paasdag ben ik met mijn vader flink aan de slag gegaan om de romp (die ik al eerder schoongemaakt had) in de was te zetten. Een zware klus op een ladder met een poetsmachine van 8kg in je handen, terwijl de ronddraaiende schijf van de poetsmachine alle kanten op wil, behalve waar jij naar toe wilt. Is uiteindelijk door vereende inzet goed gekomen en Tsuru ziet er weer mooi glanzend uit! Ondertussen had mijn moeder zich binnen uitgeleefd. Met als resultaat dat de helft van de boot er weer spik en span uit ziet. De andere helft komt de komende dagen aan de beurt.

de romp glanst weer

Ondertussen was Donmar (scheepsaanpassingen.nl) aan de slag gegaan om een frame van RVS-buizen in elkaar te zetten voor de zonnepanelen en om het elektrisch systeem aan te passen. Het frame had ik zelf vooraf bedacht en uitgewerkt (zie blogbericht van 4 maart), maar Donmar had zoiets nog niet eerder gemaakt en had de nodige reserve aan uren ingecalculeerd.

het frame voor de zonnepanelen in onderdelen

Uiteindelijk bleek het mee te vallen en staat er nu een frame achterop de hekstoel van Tsuru met twee grote zonnepanelen met in totaal 390Wp aan opwekkend vermogen. Dat zou genoeg moeten zijn om grotendeels onafhankelijk te zijn van walstroom. We vinden het er stoer uitzien zo'n frame, maar de puristen op de werf houden het bij functioneel.

frame voor zonnepanelen is klaar

Het plaatsen van de vier nieuwe AGM accu's van in totaal 122kg bleek wat lastiger. Het paste allemaal net niet in de accubak achter de motor, waardoor het nodige aangepast moest worden. Met name het vervangen van de bedrading door nieuwe dikkere kabels bleek lastiger dan verwacht. Er moesten dan ook nogal wat kabels gelegd worden om zowel de service accu's, als ook de start accu, omvormer, zonnepanel lader, walstroom lader, diodeblok, dynamo, startmotor, accumonitor en de bijbehorende zekeringen aangesloten te krijgen. Na aanblik van het uitstekende vakwerk door de elektriciën, valt pas op hoeveel techniek er in een boot eigenlijk wel niet zit. En dat allemaal in een krappe ruimte met bijna geen rechte vlakken. Ben blij dat ik me voor deze klussen heb beperkt tot het aanschaffen van de grote onderdelen die geplaatst zijn. Laat mij maar shoppen voor technisch speelgoed!

De nieuwe service accu's en omvormer vlak voor installatie

Eindelijk lijkt er ook schot in te zitten om de nieuwe Raymarine stuurautomaat en instrumenten geplaatst te krijgen. Alle apparatuur en schermpjes zitten op hun plek. De laatste aansluitingen moeten de komende dagen gefixt worden. We hebben dan weer instrumenten met de laatste stand van de techniek die Tsuru beter op koers moeten houden en informatie geven over hoe snel we varen, hoe diep het water is en hoe hard het waait en uit welke richting. Allemaal zeer essentiële informatie voor een zeilboot. Zodra we weer in het water liggen kan het allemaal getest en ingesteld worden.

De nieuwe instrumenten zijn gemonteerd

Dat brengt ons bij het belangrijkste onderwerp; wanneer gaat Tsuru weer het water in?
De planning staat op volgende week vrijdag, waarna we dat weekeinde een lange motortocht voor de boeg hebben richting Noordschans. Daar komt de nieuwe mast weer aan boord en wordt Tsuru weer een zeilboot.

Voordat het zover is moet het onderwaterschip nog nieuwe antifouling krijgen om al te enthousiaste beestjes geen kans te geven om zich vast te hechten aan de romp het komende jaar. Moet er nog nieuwe olie in de aandrijving van de schroef, de startmotor, dynamo en impeller voor de motor nog geplaatst worden en nog heel veel op onze zolder opgeslagen spullen aan boord gebracht worden.

Tsuru staat klaar voor een verse laag antifouling

Volgende week vrijdag is al over een week, dus ik stop maar met schrijven en ga aan de slag. Ik geloof dat ik Marije nog mag helpen met het schoonboenen van de stootwillen...

Marije laat het resultaat zien (links = schoon)