Voor de respectievelijk tweede en derde keer (mijn workshops motor en elektra waren daar ook) in de afgelopen maanden zetten we afgelopen vrijdag koers naar Eemnes. Het contrast voelt enorm: we bereiden ons voor op vele maanden zon en warmte in de koude en grauwe Hollandse wintermaanden, in een donker en wat gedateerd zalencentrum. Het wakkert de zin om te vertrekken alleen maar aan.
Walewijn en Hedda van de Antares zijn al ruim 1,5 jaar op pad met hun zoontje Quirijn. En ze krijgen er maar geen genoeg van. Ze zijn een paar weken terug in Nederland en willen hun ervaringen graag delen met toekomstige vertrekkers. We zijn met een man of 30, en het grootste deel gaat ook dit jaar of volgend jaar het grote avontuur aan. We voelen ons een beetje watjes, want de meesten gaan nog veel langer weg dan wij.
Walewijn vertelt enthousiast over hun belevenissen. We steken er nog wat van op ook. Een fijne combinatie van praktische informatie en wegdromen bij mooie bestemmingen. Leuk om te horen vonden we ook dat de grote oversteken voor Quirijn eigenlijk heel fijn waren door de vaste structuren van elke dag, en onverdeelde aandacht van zijn ouders omdat die toch nergens heen konden. Dat wij niet één maar twee ukken hebben heeft voor- en nadelen, die zich laten samenvatten als: ze kunnen elkaar vermaken en ze kunnen elkaar de tent (boot) uit vechten. Niet heel anders dan thuis, behalve de iets beperktere ruimte.
We vonden het erg leuk om de ervaringen van de Antares crew te horen, maar het is ook wel weer even goed zo. Het wordt tijd voor ons eigen avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten