donderdag 17 augustus 2017

Home sweet home...

Zondag 13 augustus voeren we van Willemstad, waar we de avond daarvoor aangelegd hadden, in drie kwartier naar Noordschans, waar we even na elven aankwamen. Een groot deel van de uitzwaaiers van weleer had zich hier verzameld, superleuk om iedereen weer te zien. De kinderschare trok er gelijk op uit, oma had heerlijke wafels gebakken, en wij vertelden onze stoere verhalen. Na de lunch braken we op, laadden we de auto vol en zetten we koers naar Lent. Het huis was versierd met ballonnen en een vlag, er stonden mooie bloemen op tafel en er waren al wat van onze spulletjes teruggezet (bedankt, opa en oma!).

Ons uitzicht, de laatste avond voor thuiskomst. Gewoon in Nederland.


Alle gastenvlaggetjes die we het afgelopen jaar in het want gehad hebben.

Het welkomstcomité.




Home sweet home



Inmiddels is het huis weer vol, en Tsuru leeg. Ons varende huis is weer 'gewoon' een zeilboot. Het prachtige avontuur is nu echt ten einde. We zijn 4 dagen thuis, en soms voelt het al alsof we niet eens weggeweest zijn. Het is fijn om weer in onze vertrouwde omgeving te zijn, bekende gezichten weer te zien. De jongens gaan het liefst de hele dag met en bij vriendjes spelen, ze hebben wat in te halen. We genieten van een eindeloze douche, van een groot en niet wiebelend bed. Van een vaatwasser. Niet zo heel erg van de wasmachine, want die draait overuren. Maar ja, je zou 't met de hand moeten doen ;-) In huis krijgen onze spulletjes langzaamaan weer een plekje en ook onze agenda's beginnen zich te vullen. Voorlopig nog met sociale activiteiten, maar het zal niet lang duren of het werkende leven begint ook weer.

Hoewel alles vertrouwd is, moeten we nog wel wennen. Wennen aan de gejaagdheid, de drukte, de haast. Aan de drukke wegen. Aan overal mensen, huizen, orde en chaos. Wennen aan het enorme assortiment in de supermarkt, en aan het feit dat we niet groots hoeven in te slaan. Wennen aan overal bekenden tegenkomen. Dus af en toe doe ik gewoon mijn ogen even dicht en waan ik me op een kabbelend schip, voor anker op een turquoise zee, op zwemafstand van het witte strand en de palmbomen. Of midden op zee, met de wind in de zeilen en dolfijnen die rond de boeg springen. Genoeg herinneringen om uit te putten en bij weg te dromen.

1 opmerking: