Tsuru te water & EHBO

Misschien kunnen jullie je nog herinneren dat het nogal wat voeten in de aarde had om Tsuru bij de jachtwerf in Arnhem te krijgen. Dat had te maken met de lage waterstand. De ingang van de haven is zo ondiep, dat het met een lage waterstand onmogelijk is om erin - of eruit - te komen. Dat eruit begon ons nu parten te spelen, want de waterstand in de Rijn is weer rap aan het dalen. Dus hup, hup, zo gauw het kon ging Tsuru het water in. Dinsdag werden door Donmar de laatste werkzaamheden gedaan (dynamo en startmotor terugplaatsen na de revisie), zodat Tsuru woensdagochtend weer te water gelaten kon worden. Ik had Michel en zijn vader Stef tegen 9 uur afgezet bij de werf. Daar ging Tsuru uiteindelijk rond half 11 te water. De heren voeren haar naar de jachthaven in Nijmegen. Het eerste stuk stroom tegen - met 3000 toeren op de motor net aan 4,5 knoop - maar daarna stroom mee, waarbij ze regelmatig de 10 knopen aan tikten, met aanzienlijk minder toeren.

Tsuru in Nijmegen (wat een ukkie)

Wat een luxe, Tsuru op fietsafstand! 's Avonds gingen we nog even kijken met de jongens, die zich direct weer helemaal thuis voelden op de boot en vooral verguld waren met het extra raampje in hun achterhut. We kwamen er wel achter dat het reddingsvest van Julian aan het eind van z'n levenscyclus is, de rits begint los te laten. Dus de 'misschien nieuwe reddingsvesten voor de kinderen' is een 'zeker nieuwe reddingsvesten voor de kinderen' geworden. Veiligheid boven alles.

En dat is weer in lijn met de dag van vandaag: Michel en ik deden een EHBO-cursus, specifiek gericht op zeezeilen. Een leuke en leerzame dag! We hopen de opgedane kennis nooit nodig te hebben. Maar we ontmoetten ook weer hele leuke mensen, bijvoorbeeld Fiona en Melvin, die zich met hart en ziel inzetten voor de Noordzee, en hopen door hun mooie beelden de liefde voor 'onze zee' aan te wakkeren. De filmpjes op hun site zijn betoverend. Kijk maar gauw op www.indenoordzee.nl.

Dramatisch gewond voor de nep

Dit leerden wij vandaag