Antigua, Barbuda en Saba: over vis die niet is wat het lijkt, keuzes maken, kinderarbeid, chillen op het strand en klimmen naar The Bottom

Gave verrassing

“Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrt”. Als een malle rolt de vislijn uit. We zijn onderweg van Antigua naar Barbuda. Wat was Antigua een gave verrassing, prachtig mooi en superrelaxed. Jasper vierde zijn zevende verjaardag op één van de mooiste plekjes waar we deze reis waren: Great Bird Island. Ook Nelson’s Dockyard was erg mooi. Jolly Harbour was functioneel – we konden er water tanken, douchen (koud, dat wel) en boodschappen doen. Ook dat moet zo nu en dan gebeuren.

Great Bird Island, Antigua.

Jarig!

Tsuru voor anker bij Great Bird Island.

Blue water sailing.

De bui laten we achter ons als we richting Barbuda varen. 

Joehoe, Wahoo!

Maar nu hebben we beet, en dit is geen kleintje! Een korte, maar hevige strijd volgt. Wat is dit voor vis? Het lijkt wel wat op die vis op de foto van de Island Lady een tijdje terug, een Wahoo. Die schijnt nogal lekker te zijn! Wat een tanden heeft het beest… Ja, hij mag ook zéker niet levend aan boord. We laten hem even hangen tot het meeste leven eruit is en hengelen hem dan binnen. We checken nogmaals met de foto van de Island Lady, en ja, het lijkt wel. “Joehoe, Wahoo” typ ik in de appgroep met Nederlandse boten, en ik voeg een fotootje toe. We fileren de vis riant – hij is zeker 80 a 90 cm lang, dus vlees genoeg – en stoppen de filets in de koelkast. Als we ’s avonds in het turquoise water voor het schitterende strand van Barbuda liggen bakken we de helft in de grillpan. Beetje peper en zout en niks meer aan doen. Heerlijk!

Het perfecte zand

Op Barbuda is werkelijk niets te doen, maar het is blauwe zee, palmbomen en witte stranden als uit het boekje. Het zand is perfect om kastelen mee te bouwen en zacht genoeg om je benen mee te scrubben. Rond de boot zwemmen vele schildpadden en af en toe springt een gigantische rog een paar meter de lucht in (echt waar). De plek om te zijn als je wilt chillen en verder niks, dus. Dat houden wij wel een paar dagen vol.

Perfect Beach

Tsuru & Island Lady @ Barbuda

Perfect Sand.

Barracuda

Exact een etmaal na onze heerlijke vismaaltijd krijgen we een appje van Jouke en Pleuni van de Island Lady. Ze liggen om de hoek voor anker en hadden net pas onze visfoto gezien. Ze waarschuwen ons: “dat is geen Wahoo maar een Barracuda. Niet eten dus!” De Barracuda staat bovenaan de voedselketen van rifvissen. Die rifvissen eten weer algen, en die algen kunnen giftig zijn. Je kunt er echt een nare voedselvergiftiging aan overhouden, waar je maanden last van houdt. Ik sla gelijk aan het googlen en constateer dat we de dans ontsprongen zijn: meestal krijg je binnen 4-6 uur symptomen, maar uiterlijk binnen 24 uur. Die zijn nét om gelukkig. We besluiten de overige vis toch maar weg te gooien. Better safe than sorry. We voelen ons weer even de grootste vis-leken van de Carieb en besluiten volgende keer toch maar weer even te driedubbelchecken of we daadwerkelijk iets eetbaars hebben gevangen. Barracuda’s herkennen we voortaan wel.

Barracuda. Geen Wahoo. Ik herhaal: geen Wahoo.

Planet Earth

Het is niet helemaal waar dat er niks te doen is op Barbuda. Er is één ding te doen: een tour door het broedgebied van de fregatvogel. Dat lijkt ons wel leuk, dus we doen ons best om dat samen met Jouke en Pleuni te regelen. We krijgen de wereldberoemde gids echter niet te pakken, dus we kijken nog maar een aflevering Planet Earth of Freek in het Wild. Wij krijgen ons portie wildlife wel!

Keuzes maken

Intussen maken en wijzigen we continu plannen. Barbuda is eigenlijk een tikkie uit de standaard route, wat – samen met dat er niks te doen is – verklaart dat het er zo rustig is. Maar dat betekent ook dat er niet per se één logisch vervolg van de route is. We kunnen naar St. Kitts, Nevis, St. Eustatius, Saba, St. Barts… Maar niet naar allemaal. Want we willen heel graag nog naar de British Virgin Islands en om daarvoor te bevoorraden moeten we ook even langs St. Maarten. We besluiten voor de resterende weken in de Carieb het accent te (blijven) leggen op blauwe zee, witte stranden en kleine eilandjes. Groene natuur, forten en andere cultuur krijgen we nog genoeg in de Azoren, Ierland en Schotland. Rechtstreeks naar St. Maarten dan maar? Michel blijft neigen naar een tussenstop, maar ik reken hem voor dat we dan – door het paasweekend – zo weer een week verder zijn. Geen tussenstop dus. We zijn eruit. Maar… het uitblijven van respons van de fregattengids doet de plannen nog één keer wijzigen: we gaan gewoon zaterdagavond weg en wachten niet tot maandag. Dat geeft ons ook nog tijd voor een extra eiland. We gooien een muntje op en de tussenstop wordt Saba. Trekken we nog iets langer met de Island Lady op – dat bevalt prima! Bovendien leuk om weer eens voet op Nederlandse bodem te zetten. Geen witte stranden op dit eiland overigens – maar dat halen we later wel weer in.

Kinderarbeid of afzetterij?

Om uit te klaren mag Michel met Storm over de lagoon naar Codrington, het enige stadje op het eiland, waar – u raadt het al – niks te doen is. Bij Customs is niemand aanwezig, maar een sms naar het nummer dat op de deur staat zorgt voor actie. Na even wachten komt de beambte aanzetten en maakt het papierwerk in orde. Voor onze “passengers” (kinderen onder de 12 mogen niet doorgaan voor “crew”, “that is child labour, sir, that’s against the law!”) zouden we eigenlijk nog een fee van 60 US dollar mogen betalen, maar het betaalkantoor is dicht dus dat hoeft niet. Net zo makkelijk. We doen er niet moeilijk over. Daarna door naar Immigration. Michel ontdekt dat zijn eigen paspoort nog op de boot ligt, maar ook dat is geen probleem. Wat er niet is, is er niet. De kinderen en ik krijgen een stempel in ‘t boekje, en we zijn ready to go.

Halfgare appeltaart en halfgare moorings

Intussen geurt Tsuru heerlijk naar halfgare appeltaart. Halverwege het bakken was het gas op, en het verwisselen daarvan laat ik graag aan mijn betere helft over. Tijdens de lunch bakt de taart verder en terwijl wij nog een laatste bezoekje aan het strand brengen, koelt hij af tot nog-net-een-beetje-warm. Als we hongerig terugkomen is hij perfect. We eten een stuk taart, Julian youtubet in een half uur tijd de laatste 450 MB op de simkaart leeg, we bergen alles weer enigszins netjes op en halen het anker omhoog. Een stukje voor ons vaart de Island Lady richting de ondergaande zon. En richting Saba.

De zon achterna, naar Saba.

De volgende morgen komen we aan op het eiland waar de hoogste berg van Nederland zich bevindt. We pikken er een mooring op – wat niet geheel zonder risico’s is. We zien een groot jacht tegen de rotsen beuken, een paar weken geleden is het van de mooring afgeslagen. Als de Island Lady een paar uur na ons de volgende mooring pakt, blijkt deze helemaal niet vast te zitten. Gelukkig controleerden ze dat even voor ze van boord gingen.

The Ladder naar The Bottom

Wij waren intussen op een halve nacht slaap aan een stevige workout begonnen: we klommen omhoog via “the Ladder”. Halverwege verzucht Jasper: “Ik begrijp wel waarom de koningin zich liet dragen!” Toen koningin Wilhelmina hier begin vorige eeuw op bezoek was, was dit nog de enige toegangsweg naar het eiland en werd ze in een draagstoel naar boven getild. Boven hijgen we uit in een prieeltje en wandelen we nog wat rond in het lieflijke plaatsje “The Bottom”, waar de zondagsrust heerst. Waarschijnlijk is het er door de weeks niet veel drukker. Weer even heel anders, maar we hebben zeker geen spijt van deze tussenstop!

The Ladder

The Ladder

Boven even uitrusten.

On the rocks... Onfortuinlijk lot van dit jacht: losgeslagen van de mooring.

De volgende morgen gaan we vroeg op pad. Omdat het zondag was konden we niet inklaren op Saba, en niet betalen voor de mooring, en we besluiten dat maar zo te laten. Gauw naar Sint Maarten! Daar doen we boodschappen – op de BVI kan dat wel maar is het onbetaalbaar, naar het schijnt, en vullen de water- en dieselvoorraad weer een beetje aan. Binnen 2 dagen zijn we weer vertrokken, naar de laatste Caribische blauwe zee, witte stranden en palmbomenbestemming van deze reis.