Inpakken & wegwezen!

Een laatste blog voor we uitvaren!

De vertrekkersstress bereikte donderdagavond en vrijdagochtend een hoogtepunt. Het huis was donderdagavond vrijwel leeg en schoon, met dank aan de superhulp van mijn schoonouders. Maar ja, toen moesten de laatste spullen nog gepakt worden, en was het nogal de vraag of dat allemaal wel ging passen in de auto's. En tussendoor vouwde ik ook nog even 35 bootjes in elkaar voor de traktatie van Jasper. De woonkamer moest nog gestoft, gezogen en gedweild, maar daarvoor moest alles eerst in tassen en dozen. Nou ja, lang verhaal kort, het is gelukt. Het enige slachtoffer is mijn (gloednieuwe, gepolariseerde en op sterkte...) zonnebril geworden, die ik in alle stress en opperste staat van verwarring aanzag voor een stokoud exemplaar en óf in een vuilniszak, óf in een doos heb gegooid. Hij is niet meer tevoorschijn gekomen. Heb vandaag dus in allerijl telefonisch nog een nieuwe besteld. Ik zal er wel even op moeten wachten, hij komt mee met mijn schoonouders als zij ons ergens onderweg komen opzoeken.

Vrijdag zakte het stressniveau langzaam tot normale proporties. Het huis hebben we overgedragen aan de huurders. Superfijn dat ons huisje bewoond gaat worden door leuke mensen, en bijzonder dat er over een maandje een nieuwe baby geboren gaat worden! Daarna om 12 uur de jongens van school gehaald, die allebei een leuk afscheid van hun klas hebben gehad. Ze kregen allebei een mooie herinnering mee aan hun klasgenootjes, waar ze erg blij mee waren. "Kijk, zo vergeet ik tenminste niet wie er in mijn klas zitten!" Nog even afscheid genomen van de juffen en wat vriendjes en ouders, en toen was het bye bye school, voor heeeeel lang!

De auto's (van ons en van schoonouders) waren inmiddels ingeladen, en wonder boven wonder lukte het om alles in één keer mee te krijgen. De Skoda vond de drempels in ons dorp niet meer erg leuk, maar dat mocht de pret niet drukken. Het paste. Toen nog een laatste hobbel voor ons avontuur écht kon beginnen: uitschrijven bij de gemeente. We troffen een buitengewoon ongeïnteresseerde ambtenaar, die het vooral ingewikkeld vond dat we geen vast adres hadden in het buitenland. We krijgen eigenlijk overal heel enthousiaste reacties op ons plan: van de kapper (heb je nog vakantieplannen? Nou uh... :) ), de chiropractor en de huisarts tot allerlei mensen van instanties die ik aan de telefoon gehad heb de afgelopen tijd. Maar deze meneer wilde gewoon zijn werk doen. Ook goed.

Wachten bij de gemeente tot ons nummertje verschijnt

Nog één keertje spelen in Nijmegen

We deden nog wat laatste boodschappen (ja hoor, er kon nog meer bij), aten een ijsje, en toen op pad naar Zeeland! De jongens waren erg in hun sas, maar vonden de autorit toch wel heel lang duren. Dat was ook wel zo, we waren ruim 2,5 uur onderweg. Gelukkig werden we in de Roompot warm verwelkomd door mijn familie, die hier het hele weekend is, en kregen we een lekker maal voorgeschoteld. Instant ontspanning en vakantiegevoel!

Vandaag hadden de jongens een heerlijke dag met hun neefje, nichtje, ooms, tante en opa's en oma's. Ze hebben gezwommen, heerlijk gespeeld en gingen naar het strand. Intussen konden Michel en ik in twee etappes de boot inruimen. Eerst alle spullen die we zelf meegenomen hadden, en na de lunch de spullen uit de auto van mijn schoonouders, die inmiddels ook gearriveerd waren.

En dit was nog maar deel één...

Toen dat gelukt was, was het tijd voor een boel gezelligheid en verwennerij! Een heerlijke bbq, en veel cadeautjes! De jongens hoeven zich niet vervelen, en we kunnen nu ook in de kuip muziek luisteren met dank aan de bluetooth box. We hebben echt genoten vanavond.

Verwennerijen!

Intussen komen er ook steeds berichtjes binnen van vrienden, familie, bekenden, collega's... Ontzettend leuk en lief hoe er met ons meegeleefd wordt.

En nu is het bijna morgen, en dan gaan we!