Verwaaid in Vilagarcia

Het waaide. Als een malle! Ik ben een beetje huiverig om dit in de verleden tijd te typen, want de wind is pas net gaan liggen, en wie weet begint het zo weer... Zondagavond, toen we voor anker lagen, begon de wind al flink aan te trekken. Nadat we maandagochtend de talrijke bootjes met schelpenvissers bij het strand aanschouwd hadden, zijn we daarom fluks richting Vilagarcia gemotord, om daar enigszins rustig in de haven te kunnen liggen. De wind was toen al beduidend harder dan voorspeld, en de bimini (zonnetent) was zeil genoeg. Eenmaal in de haven was het een stuk rustiger, maar 's avonds trok de wind aan, en dat ging de afgelopen dagen zo door. Gisteravond hadden we een tijdje de windmeter aan staan, en zagen ruim 45 knopen langskomen, windkracht 9. Carlos, de Spaans-Nederlandse havenmeester, had dit nog nooit eerder meegemaakt. Intussen woedde er ook nog een flinke bosbrand een eindje verderop, en zaten we eerste rang om het af- en aanvliegen van blusvliegtuigen te aanschouwen.

Schelpenvissers

Blusvliegtuigen vliegen af en aan

Flinke brand, op veilige afstand vanaf het strand.

Afijn, we liggen dus verwaaid. Tot morgen, want dan is de wind weer uit. We hebben maar even gebruik gemaakt van de verplichte pauze: een bezoekje aan Santiago de Compostela (prachtige stad, maar onze heren zijn nog niet in de leeftijd dat citytrips écht leuk zijn). De treinrit ernaartoe vonden ze dan wel weer geweldig! En natuurlijk wat boodschappen doen, speeltuinen bezoeken (die zijn er veel, en groot!) en ijsjes eten. Verder stelt dit plaatsje niet heel veel voor. De dame van de tourist info schrok een beetje dat er mensen binnenkwamen geloof ik. Na een lange zoektocht lukte het om één (van de twee) lege gastank in te wisselen voor een volle. De dieseltank van de haven is al jaren buiten gebruik en om de was te doen moeten we naar de andere kant van het stadje. Hebben we dus maar even gelaten voor wat het is, we hebben voorlopig nog genoeg schone kleren. Wel is er elke avond tot in de late uurtjes feest, daar genieten wij op afstand van.

Santiago: Jasper en Julian waren weer even in hun sas toen ze ieder een stadsplattegrond kregen en ons de weg mochten wijzen!

De kathedraal van Santiago

De doedelzak is hier populair. Ook bij Star Wars fans.

De andere kant van de kathedraal met een groep net aangekomen fietsers.

Prachtig, ruim opgezet park.

Fijn in de trein!

Fotograaf Jasper in actie in Vilagarcia! Mooi om te zien wat zijn aandacht trekt.

Vilagarcia

Vilagarcia door de ogen van Jasper

Vilagarcia door de ogen van Jasper

We worden ook een beetje lui. We proberen ons aan te passen aan het Spaanse ritme, maar dat resulteert vooral in erg laat naar bed, en erg laat weer op. Zelfs de jongens waren vanmorgen pas om 9.30 resp. 10.15u wakker. We eten 's middags warm en komen pas na siëstatijd echt tot leven. Daar worden we allemaal een beetje lamlendig van, dus morgen gaan we daar eens verandering in brengen en gaan we naar een klein eilandje even verderop: Cortagada. Dat maakt deel uit van de beschermde Illas Atlanticas, waarvan we ook nog de eilanden Cíes en Ons willen bezoeken.