De afgelopen week hebben we het geweldig gehad in Mindelo. De vraag hier is niet óf je gaat oversteken, maar wanneer. En soms nog waarnaartoe. Suriname??? Behalve zo'n beetje alle Nederlanders gaat daar amper iemand naartoe, St Lucia en Barbados zijn de meer voor de hand liggende bestemmingen. Op onze eerste avond hier zwaaiden we de Bluenose en de Bojangles uit, die ons beloofden klaar te zitten met het kerstdiner in Suriname, gisteren de Umniyama. De dagen kenmerkten zich door diensten en wederdiensten (iedereen takelde elkaar de mast in, bijvoorbeeld, en de haren van onze jongens werden geknipt), gezellige borrels en hamburgers met friet. We liggen met de voltallige kinderkaravaan aan een steiger, de Zahree houdt een oogje in het zeil van net om de hoek. Maar nu wordt het menens. Morgen vertrekken we voor de oceaanoversteek. Zoals ik al wel verwacht had groei je daarin mee, en is het eigenlijk niet eens zo'n groot ding meer. 2,5 week, hoeveel meer dan 1 week is dat nou helemaal?
Ik ben blij dat we via de Kaapverden zijn gegaan, zodat we een soort generale repetitie hadden. Minder blij qua bevoorrading, verse groente en fruit is hier echt schaars en schreeuwend duur, op overrijpe papaya's en banana's na. Maar we doen ons best, kool is ook best lekker, we hebben veel blikvoer en hebben ons uitgebreid laten adviseren op gebied van vissen vangen, dus dat moet echt goed komen nu. We hebben een dagprogramma in elkaar gedraaid, thema's bedacht, en daarnaast natuurlijk alle belangrijke dingen als motoronderhoud en wassen draaien gedaan. En intussen kwam Sinterklaas ook nog even langs. We zijn er wel zo'n beetje klaar voor, denk ik.
Al moet ik toegeven... Twee weken geleden, toen we net op Sal waren, zocht ik nog naar vluchten naar Nederland waar ik mijn twee blaagjes op kon zetten. Met dat in gedachten vind ik het echt wel weer een uitdaging. Maar de weersvoorspellingen zijn goed, het gaat goed met ons, het gaat goed met de boot, dus... Waarom niet?
Maar goed, we kunnen stoer doen, er kan natuurlijk heel wat gebeuren onderweg. We zijn voorbereid, kennen de noodprocedures, en de kans dat het misgaat is nihil. Maar hallooo, we steken wel eventjes de oceaan over. We doen ons best!
Onderweg sturen we vast eens een blogje de wereld in. Mocht je echt serieus dringend contact met ons moeten hebben, of je al te veel zorgen maken, dan kun je onze directe familieleden (ouders/broers/zus) even benaderen. Zij weten waar we uithangen en hoe we te bereiken zijn.
En anders... See you on the other side!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten