De squall

Elke hobby, elk beroep kent zo z'n eigen jargon. Zeilen, en meer specifiek oceaanzeilen, vormt hierop geen uitzondering. Zo gebruiken wij, binnen onze kleine community, talloze termen waarvan we ons nauwelijks meer realiseren dat we ze een half jaar geleden nog amper gehoord hadden. Sinds een week zijn we in de ban van de squall, iets waarvan je, naar ik vermoed, alleen de betekenis kent wanneer je oceaanzeiler bent of wilt zijn, of bovengemiddeld geïnteresseerd bent in het weer.

Een squall is eigenlijk niets meer of minder dan een bui die ontstaat boven de oceaan. In het orkaanseizoen zijn dit de buien die zich tot orkaan ontwikkelen, maar nu is het water daar te koud voor. De zeetemperatuur is ook maar 28 graden, dus, tja, brrrr! Afijn, geen orkanen dus, maar er kan behoorlijk wat wind en regen in zo'n bui zitten, en dat kan best gevaarlijk zijn als je niet oplet en er met vol tuig doorheen vaart. Het is dus zaak om een squall tijdig te herkennen en vervolgens de zeilvoering aan te passen.

De eerste anderhalve week was er geen vuiltje aan de lucht. Wel waren we alert, mede omdat een andere Nederlandse boot zijn giek verloren was tijdens een squall, toen ze niet op tijd hadden kunnen reven. De hele Nederlandse zeilclub was in rep en roer, via het 'netje' (het radionetje waarmee de anderen contact hebben met elkaar - wij niet, want we hebben geen zender) werden ervaringen uitgewisseld, mailtjes gingen over en weer. (Zo alleen ben je niet hoor, op de oceaan). Iedere wolk werd aan een grondige inspectie onderworpen: zit er iets in, of niet?

Gisteren was het voor ons zo ver: de eerste squalls dienden zich aan. Overdag alleen met regen, 's avonds en 's nachts ook met wind. We hadden al niet veel zeil staan, en met ons rolzeil is reven zo gepiept, maar het vereist wel een ander soort waakzaamheid dan de kookwekker op 20 minuten, even naar buiten kijken en weer een tukkie doen. Best vermoeiend dus! Het valt ons mee hoe goed we de squalls kunnen herkennen, zelfs in het pikkedonker. Ook als het pikkedonker is kan het nóg een tikkie donkerder. En je voelt het aan de lucht: de wind neemt toe en de lucht wordt kouder. Ik moest denken aan de Dementors van Harry Potter.

We zijn er maar druk mee. De zee lijkt ons een soort proeve van bekwaamheid af te nemen. Redden we het ook de laatste paar honderd mijl? De golven zijn onstuimiger, grilliger. Wat nog vrijwel nooit gebeurde overkwam ons vandaag al een handvol keren: een flinke golf in de kuip. Aangescherpt veiligheidsbeleid: altijd aangelijnd, ook overdag en in de kuip. Je weet maar nooit waar zo'n golf toe in staat is.

Accepteren en meebewegen. En goed blijven opletten.