Paradise... by the dashboard light

We hoppen van het ene paradijselijke plekje naar het volgende. Het is hier gewoon schitterend. We snappen goed dat het hier stikt van de vakantievierders, want wat een heerlijke plek om dat te doen. En eerlijk gezegd, daar hebben we meestal echt geen last van. De afgelopen maanden, na vertrek van Tenerife, zijn we in wat minder ‘bezeilde’ gebieden terecht gekomen. Een beetje off the beaten track, in elk geval vrij van huurboten en veelal vrij van havens. Huurboten zijn overigens geen slecht ding, hell, zonder huurboten waren wij hier nu niet geweest. Maar het is anders dan wanneer je je hele hebben en houwen oppakt en op een boot zet om daar een jaar of langer mee op pad te gaan, dan wanneer je één of twee weken op vakantie gaat. Dat merken we de afgelopen dagen in Mayreau. Een schitterend eiland, prachtige baai, Salt Whistle Bay, palmbomen, wit zand. Alleen een beetje druk. 18 catamarans en 7 monohulls telden we. De cat’s zijn groot: 50, 57 voet. En afgeladen, er zit zo 10 tot 15 man op. Vakantievierende, feestende mensen. Keigezellig, maar wij moeten er even aan wennen. We moeten er ook aan wennen dat we op slechts enkele meters van de boot naast ons liggen. We liggen weliswaar voor anker, maar het is hier enorm volgepropt. Afijn, het bleef hier nog lang onrustig, stukken onrustiger dan in de eveneens drukke baaien van de schitterende Tobago Cays en Clifton, bij Union Island. Waar het ook stikt van de cat’s, superjachten en andere huurboten, maar waar het toch net even een tikje rustiger is.

Dus, we besloten om de volgende ochtend te vertrekken. Maar toen zelfs de catamaran met lallende Duitsers al om 8 uur ’s ochtends vertrokken was en wij de baai weer bijna voor onszelf hadden, besloten we toch te blijven op dit prachtige plekje. Pas aan het einde van de middag liep de baai weer vol. Dit keer waren de cat’s nog groter dan gisteren, en er leken opvallend veel Franse feestgezelschappen – van jong tot oud – te zijn. Kort voor zonsondergang sjeesde er nog een 60-voet catamaran de baai binnen (de zesde al), die de mooring naast ons oppikte. De vals Meatloaf zingende Duitsers die de nacht ervoor naast ons lagen bleken een genot vergeleken bij Kylie Minogue karaoke-ende Fransen. Op 5 boten om ons heen, dwars door elkaar heen. Oh dear. Ook dít is de Carieb. 

Salt Whistle Bay, Mayreau. Dat kleine bootje in het midden, dat is nou Tsuru. Plaatst de boel wat in perspectief ;-)

Paradijs. Tobago Cays, Petit Tabac.

Ook in de Tobago Cays lagen we lang niet alleen, maar toch was het er heerlijk!