Een rottocht. En natuurlijk mooie stranden, enzo.

Over een week
Al meer dan een week zou het 'over een week' rustig weer worden, zodat we, weliswaar met tegenwind, maar met weinig tegenwind, naar Sint Maarten konden varen. Het bleef maar 'over een week', dus op een zeker moment besloten we dan toch maar tegen 20 knopen wind in te gaan hakken. Da's een windkrachtje 5. Verre van chill. We kruisten nog wat op (ook omdat de dieseltank bijna leeg was, en de motor onder helling er het laatste restje niet uitgeslurpt kreeg), en zo kwam het dat we 30 uur onderweg waren (in plaats van de 16 op de heenweg), 120 mijl aflegden (in plaats van de 80 die het in een rechte lijn was) en helemaal gaar ons anker in de baai van Marigot, de hoofdstad van het Franse deel van het eiland - Saint Martin dus, lieten vallen. Tussen de Grutte Grize en Agaath, for old times sake.

Frisse tegenzin
Het was een rottocht, zal ik maar even ongecensureerd zeggen. Dan helpt het dus niet als er appjes binnenkomen met 'enkele reis St. Maarten - Schiphol: €280,-' (aanrader dus, mocht je nog eens een Caribisch vakantietripje willen doen.). Ik had al bijna geboekt. Het 'voor wie DOEN we dit nu eigenlijk' overheerste de 'wat een geweldige ervaring gaat dat weer zijn' nogal. Maar ja. Er is nog een boot die terug moet, een man die het wel geinig vindt om dat varend te doen, een niet zo volle boordkas meer en bovenal nog zoveel reis in het verschiet. De Azoren, Schotland, misschien nog een vleugje Noorwegen... Behalve op het weer en de zeetemperatuur aldaar verheug ik me daar nog enorm op. Dus. We komen op adem in de baai van Marigot, de scherpe randjes gaan er weer vanaf, en als je 't me over een een paar dagen vraagt heb ik er misschien zelfs wel een beetje zin in.

Reünie
Maar nu liggen we hier nog even heerlijk! Hoewel er al aardig wat boten zijn vertrokken vinden wij het weer nog wat te onbestendig, en hebben we nog wat tijd nodig om onszelf en Tsuru weer  helemaal oversteekklaar te krijgen. Op de eerste avond was er al gelijk een Hollandse gathering op het strand, waar we met veel plezier even bij aansloten. Met de Island Lady hebben we inmiddels de vaste Weerborreldate, elke middag om 4 uur checken we samen de weersverwachting voor de oversteek onder het genot van een glaasje cola. We zagen de Agaath en de Zahree weer, onverwacht maar heel erg leuk. We waren net op tijd om de Grutte Grize, die al richting Azoren vertrok, en de K'Dans, die naar de BVI ging, uit te zwaaien.

Terug naar Norman Island
Maar... Even terug in de tijd! Want het laatste blog dateert van halverwege ons BVI-tripje. En toen waren we er nog lang niet uitgekeken. Op Norman Island (daar waren we gebleven, lees anders maar even terug ;-) ) wandelden we langs één van de trails naar prachtige vergezichten. Wandelen is, zo lang de routes niet te lang en een beetje avontuurlijk zijn, een prima tijdverdrijf, ook met onze twee guppen. Waar we op de BVI een beetje tegenaan liepen was namelijk dat er geen klap te doen is, behalve naar het strand gaan. Ja, en duur uit eten, borrelen, dat soort, maar dat paste maar zeer beperkt in ons budget en is bovendien niet de favoriete hobby van de jonge heren. Afijn, een eiland met leuke trails was dus een welkome afwisseling!

De heren overzien het geheel.

Iemand wilde per se zijn laarzen aan...

Noorse luxe
Inmiddels was ook de Freya gearriveerd in de BVI. Zij zetten op de US Virgin Islands de boot op transport naar Engeland, dus de laatste kans om samen op te trekken. We ontmoetten elkaar in een lieflijk baaitje op Peter Island, waar ook drie Noorse boten lagen. Zij lagen, zoals dat in Scandinavië gaat, geankerd en met een lange lijn naar de kant. Wij volgden hun voorbeeld braaf, en de Freya deed dat vervolgens ook. Het levert mooie plaatjes op! In één van de Noorse boten huisde een gezin dat we eerder op St. Maarten waren tegengekomen, met een jongetje van 5 dat héél graag wilde spelen. Julian zag dat ook wel zitten, en Michel mocht mee op playdate. De boot was van alle luxe voorzien: watermaker (160 liter per uur), wasmachine, vriezer, enorme tv in de masterbedroom, zodat er bioscoopsessies gehouden konden worden, espressoapparaat, een drone (rara, waar komen die foto's vandaan...) en om al dat van stroom te voorzien 2,5 keer zoveel zonnepanelen als op ons bootje. Mochten we dit nou nog een keer gaan doen, en in de tussentijd dik binnenlopen, dan richten we onze boot in naar dat voorbeeld.

Ook onder water kwamen we leuk spul tegen.

Tsuru netjes aan de lijn.

We klauterden naar boven, daar stond een oude, vergane villa. Doodzonde, maar wel heel bijzonder om te zien.

Avontuurlijke manoeuvres
Het enige jammere van dit mooie baaitje was dat er geen strand was. Na twee nachten hielden we het dan ook voor gezien en gingen we door naar Cane Garden Bay. Hier konden we boodschappen doen, water en diesel tanken. Dat was allemaal best een avontuur. Boodschappen omdat er nergens prijzen bij stonden - steeds weer een verrassing of we ons mandje konden afrekenen of niet. Het tanken omdat een niet echt perfect uitgevoerde aanlegmanoeuvre ervoor zorgde dat we met de spiegel tegen een dikke bout aan kwamen, die zich haast door ons scheepje boorde. Kwam natuurlijk ook doordat het heel lastig was door de wind enzo. Het lag niet aan ons, dat snapt u.

Geen geld...

Perceptie
Via Trellis Bay, waar - als het volle maan is, en dat was het net ff niet - full moon party's gehouden worden, gingen we naar de Baths. Eigenlijk de grootste attractie van de BVI. Met dank aan de tips van de Antares waren wij er op een superrustig moment en dat was echt heel gaaf. Het werd zowaar ook nog zonnig, en dat maakte het allemaal nog mooier, dit klim- en klauterparadijs. Rond vijf uur gooiden we de mooring los - je mag daar alleen overdag liggen - en keerden we terug naar Savannah Bay, u weet wellicht nog wel, de baai vol Puerto Ricaanse motorboten. Die waren er nu niet. Bovendien was het weer compleet anders - bewolkt. Het blijft bijzonder dat zo'n plek dan ook totaal anders is. We merkten het onderweg al vaker, dat onze ervaring bij een plek heel anders was dan dat van anderen, dus we hebben inmiddels geleerd ons niet al te veel aan te trekken van wat anderen ergens van vonden, maar nu ervoeren we dat je zelf één en dezelfde plek ook al heel anders kan ervaren. En dan zat er maar twee weken tussen. Het hangt zo af van het weer, de omstandigheden, hoe je zelf in je vel zit...

Ff lekker lezen.

Tsuru in Trellis Bay

Yoohoo voor de full moon party

Wonderlijke rotspartijen in The Baths

Daar kan je dus ook lekker klauteren.

En badderen.

Dit is nou een sugar rock.

Biiiiiig rocks 

Spetter Pieter Pater...

Bye bye, BVI
Toen we wegvoeren bij Savannah Bay konden we nog even een laatste keer zwaaien naar de Freya, die precies de andere kant op voer. Wij gingen richting Prickly Pear Island. We besloten tijdens het Happy Hour naar Saba Rock te gaan, een piepklein eilandje met een piepklein hotelletje en een restaurant/bar. Dat was een heerlijk einde van ons BVI-avontuur. De jongens genoten van het grasveldje, de poes, het tarpon (grote vis) voeren en een cola. Wij van de heerlijk relaxte sfeer, de genietende kindjes en de Painkiller resp. Rum Punch. Tijd om deze prachtige eilanden achter ons te laten. Dubbel gevoel, want wel ontzettend ingelijfd door de vakantievierende Amerikanen. Maar prachtig, dat zeker. Voor een vakantie zou ik het niemand afraden.

U zei: Loungebank?

Kan die cola even wat dichterbij, zodat ik ook vanaf de bank bij het rietje kan?

Ik wil thuis ook een poes. (Papa niet).

Tarpon!

Cheers, darling!

Een painkiller (helpt echt), rum punch en 2 cola.

En zo waren we weer rond. We vertrokken door het beboeide kanaal met af en toe slechts 2,5 meter water onder ons, en met een frisse tegenwind begonnen we aan de terugtocht naar Sint Maarten.