Tenerife, deel 1

Eerlijk is eerlijk, we hadden een beetje een dubbel gevoel bij het verlaten van Lanzarote. We hadden het er enorm naar ons zin en genoten van het mooie eiland. Tenerife zou vast ook mooi zijn, maar we moesten naar het zuiden, en dat is één groot toeristenoord, met, volgens de cruisers-sites en de Pilot, overvolle havens. Maar... We kregen bezoek! Dana, Maarten, Mats, Sepp en Imre hadden een herfstvakantie in Zuid-Tenerife geboekt. En dát weerzien konden we niet zomaar laten lopen natuurlijk.

We waren er in de afgelopen weken achter gekomen dat het nog lang niet makkelijk is om een plekje in een haven aan de zuidkust van Tenerife te bemachtigen. Grotendeels worden ze bezet door charterboten die dagelijks drommen toeristen meenemen op zoek naar dolfijnen. Daarnaast is de ARC een probleem: begin november vertrekken er 300 boten vanaf Las Palmas op Gran Canaria naar de Carieb, en de boten die normaal in die haven liggen moeten dus allemaal ergens anders naartoe. Afijn, wat mailcontact met verschillende havens, en het inschakelen van de Grutte Grize die al op Tenerife was, leverde uiteindelijk een plekje op.

De tocht van Lanzarote naar Tenerife was prachtig, hoewel we wel wat rondjes moesten draaien: de genua wilde alleen in- en uitrollen als er flink wind in stond onder een goede hoek, dus moesten we voor dat doel af en toe over de andere boeg gaan varen. Dingetje voor de kluslijst. De nacht was spectaculair met duizenden sterren, planeten en een opkomende maan. 's Ochtends vroeg werden we vergezeld door een flinke school dolfijnen die net zo'n lol hadden als wij terwijl ze om de boeg heen en weer sprongen. We lieten de jongens voor het eerst ook op de boeg meekijken, ze vonden het schitterend!

Adios, Arrecife! Bij aankomst stonden deze paardjes met hun voeten in het water.

Punta Roja, Tenerife

Dolfijnen!

De aankomst in Las Galletas was een belevenis op zich, het is een haven waar je op z'n Grieks aanlegt: met twee landvasten aan de steiger en aan de andere kant met een mooringlijn. Dingetje hier is dat ze ook vingerpieren hebben gemaakt, ongetwijfeld om het ons makkelijker te maken. Alleen hebben ze die dingen veel te smal gemaakt. Wij hebben in deze regionen een kleine boot. Relatief breed, maar de meeste boten zijn een stuk langer en ook breder. Er werden twee pogingen gedaan om ons naast een andere boot te leggen, eerst naast de Grutte Grize. Zou gezellig zijn geweest, maar dat paste niet. De tweede poging ook niet, dus toen moesten we maar aan de steiger zonder vingerpieren, voor boten van 15 meter. We wurmden ons tussen twee joekels, paste precies en we lagen heerlijk klem.

De volgende dag kwamen onze vrienden ons opzoeken in de haven. Voor Jasper en Julian voor het eerst sinds vertrek dat ze weer leeftijdsgenootjes zagen. En voor ons een heerlijk alternatief voor het weekend Efteling dat we normaal in deze tijd van het jaar plannen. Dus, het was het waard! We genoten de volgende dagen van het zwembad in hun hotel en namen ze mee voor een boottripje naar El Puertito, een baai waar zeeschildpadden leven en waar je prachtig zou moeten kunnen snorkelen. Helaas was het zicht wat minder door de zuidelijke wind (uitzonderlijk hier, normaal staat er altijd wind uit het noorden), alleen Maarten heeft er eentje gezien. Maar de zee was superkalm, het weer heerlijk en omdat ik van tevoren goed had uitgezocht waar de charterboten gingen varen om dolfijnen te spotten wisten we precies waar we moesten zijn voor dat doel. Een dik half uur dobberden we tussen de tuimelaars, wat prachtige plaatjes opleverde, geschoten door Maarten. Na deze heerlijke dag aten we een wat aangebrande mixed fish grill terwijl de jongens stenen verzamelden op het lavastrand. Het leven is prima zo!

Downside was dat we nu aan de steiger voor kleinere boten moesten, er was inmiddels plek. Maar dat was dichter bij de zee, en we deinden enorm. Bijna alsof we in een woelige baai voor anker lagen. Nou ja, dat geschommel slaapt in elk geval lekker.

We huurden een auto en bezochten de bijna 4 km hoge vulkaan, El Teide. Het was prachtig, maar achteraf zouden we niet nog eens 81 euro spenderen aan de gondeltocht de laatste 1300m naar boven. Een klein stukje verderop waren prachtige lavarotsen te beklimmen, met mooi uitzicht op de vulkaantop. Helemaal gratis. Eigenlijk genoten we daar nog veel meer van. Nu we toch een auto hadden maakten er weer een roadtripje van, de volgende dag reden we langs de spectaculaire noordkust richting Santa Cruz, de hoofdstad. Helaas zagen we al snel de wolken overtrekken en begon het te regenen. Michel en ik smeedden plannen om de jongens te verrassen, en reden Puerto de la Cruz in op zoek naar de McDonalds. Vanuit de parkeergarage nog een minuut of 10 lopen. Verwend als we waren, hadden we er compleet niet aan gedacht om jassen (waar zijn die eigenlijk?) of een paraplu (idem) mee te nemen. Doorweekt, maar dolgelukkig stortten de jonge heren zich op hun Happy Meal. Zich niet storend aan het feit dat hun cadeautje een Spaanstalig boekje was. We reden verder, maar het zicht was belabberd, dus we besloten snel weer zuidwaarts te gaan. Onderweg stopten we wel nog even om eens goed te bekijken hoe bananen nu eigenlijk groeien. Het is ook niet iets wat wij dagelijks zien, maar heerlijk om de verwondering van de twee kleine mannen mee te maken.

Enorme vulkaankrater

Bijna helemaal boven!

Klauteren op de vulkaan.

De aanzienlijk groenere noordwestkant van het eiland

Het was alweer de laatste dag van het bezoek, dus we reden naar hun hotel om nog wat tijd samen door te kunnen brengen. We aten heerlijk bij een restaurant dat van alle markten thuis was (van entrecote tot tapas tot kindermenu's die goed in de smaak vielen) aan een pleintje met een speeltuin. Binnen, want op het terras waaiden we haast weg! Nadat we alle overgebleven proviand meegekregen hadden namen we voor weer heel lang afscheid. Weer terug op de boot was Jasper wel even echt heel verdrietig dat hij zijn vriendje weer zo lang moest missen. Gelukkig duurt kinderverdriet nooit zo lang.

Na een dagje lekker niks doen, waar we stiekem wel weer even aan toe waren, vertrokken we naar het prachtige en relaxte La Gomera. Maar daarover later meer!