391 mijl gevaren, 3,5 dag op weg, 394 mijl te gaan.
We zijn net de vierde nacht ingegaan van de tocht van La Gomera naar Sal (Kaapverdië). De maan kwam net op, elke dag wat later. Na twee uur duisternis en een prachtige sterrenhemel kan ik nu weer wat zien en is de wereld weer iets groter dan de boot. De wind is rustig, heel rustig. Te rustig eigenlijk. We hebben besloten de gennaker vannacht op te laten staan, zolang hij het volhoudt. De gennaker is ons grootste zeil, bedoeld voor voordewindse koersen met weinig wind. En laat dat nou net zijn wat we aan het doen zijn. Normaal varen we alleen overdag met de gennaker, omdat we het dek op moeten als we hem willen weghalen. De andere zeilen kunnen we vrijwel volledig vanuit de kuip bedienen. Maar met dit rustige weer en het heldere maanlicht durven we het wel aan. Het zeil heeft er wat moeite mee en klappert regelmatig. De wind komt recht van achteren, en hij vindt het beduidend prettiger als de wind iets schuin van achteren komt. Ik heb net de koers 10 graden oostelijker verlegd. Hopelijk vindt de kapitein dat niet erg, want we varen nu wel een beetje de verkeerde kant op. Maar de motor kan uitblijven, en dat is ook wat waard. We hebben namelijk voor maximaal zo'n 4 etmalen aan diesel aan boord, dus zeker nu er voor de komende dagen nog minder wind verwacht wordt is ieder uurtje zeilen meegenomen, zelfs als we zoals nu maar 3 tot 4 knopen lopen.
De eerste twee dagen stonden in het teken van inslingeren. Het eerste stuk vanaf La Gomera was ronduit onprettig. Echt zeeziek zijn we gelukkig niet, maar de zee was een irritante klotsbak en de wind kwam uit alle richtingen behalve de goede. Lichtpuntje was de grote groep grienden die op gepaste afstand een stuk met ons meezwom. We waren allemaal wat kribbig, de gevoelstemperatuur aan boord was een stukkie lager dan de buitentemperatuur. Het was fijn dat we voor de eerste twee dagen vooruit gekookt hadden, want lang in de keuken staan is geen doen met een dergelijke zeegang. 's Avonds werden we op de koop toe nog verblijd met een paar buien. Maar ook dat heeft een positieve kant: in de buien zat wat meer wind, dus gingen we een uur lang ineens als een tierelier!
Op dag twee ging het een tikkie beter. We konden de hele dag zeilen, vanaf 's middags met de gennaker, daarvoor met genua en grootzeil, maar we hadden allemaal nog steeds een kort lontje. Dag drie verliep zeilenderwijs bijna hetzelfde als de tweede dag: ergens in de nacht kon de motor uit, en aan het begin van de middag ging de gennaker erop. Vandaag hadden de jongens het voor het zeggen, dus we hebben veel spelletjes gespeeld. Carcassonne is zwaar favoriet. Ze spelen 'the real thing' tegenwoordig, de juniorversie ligt ongebruikt kastruimte in te nemen. De lunch bestond, ook op verzoek van de heren, uit pannenkoeken. De sfeer aan boord was beduidend beter.
Tja, en dan het hoofdstuk 'vissen'. We hebben al drie keer beet gehad. De eerste keer merkten we er niets van en was gewoon ons aas verdwenen. Lang leve de Chinese kwaliteit van bevestigingshaakjes. De tweede keer leek het dan eindelijk écht raak, maar toen Michel de vangst wilde binnenhalen verdween ineens de weerstand van de lijn en bleek onze prooi er wederom met een stuk aas vandoor te zijn. De derde keer was weer ongemerkt, hop, weer aas weg. Vooralsnog gaan we dus hard door ons aas heen en blijven we dromen van een mooie bonito of mahi mahi in mootjes op ons bord en gooien we elke ochtend opnieuw vol hoop de hengel uit.
We varen in een colonne van boten met kinderen: Freya, Agaath en Grutte Grize. Vooralsnog behouden we onze koppositie. Niet zo moeilijk, want wij zijn als eerste vertrokken, en hadden bovendien al een voorsprong op de Grutte Grize en Agaath die vanaf Tenerife vertrokken. De eerste anderhalve dag hadden we via de marifoon nog contact met de Freya, maar daarna werd de afstand te groot. Nu mailen we elke ochtend en avond over het wel en wee van het leven op zee. Het mailen, sms-en en weerinformatie binnenhalen via de sateliettelefoon en bijbehorende router werkt super. Zo kunnen we morgen pepernoten bakken met dank aan grote opa die ons het recept mailde en wist kleine oma te melden dat ze Sinterklaas had gesproken en dat die verteld had dat hij zeker cadeautjes zou komen brengen op de boot. De grote vraag is nu nog hoe hij dat gaat doen, maar dát hij komt is alweer een hele zorg minder voor Jasper en Julian.
Goed. Ik ga eens kijken of de gennaker het nog een beetje houdt en daarna een aflevering van Game of Thrones starten. De nachten zijn zo slecht nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten