Blogje zonder foto's, die volgen!
Terug bij Tenerife bedelen we om plekjes in diverse havens, omdat we het fijn en handig zouden vinden om bij Boudewijn en Ika in de buurt te zitten. Helaas. Geen plek in de herberg voor Tsuru. Onder toeziend oog van de havenpolitie (u moet echt weg, er is geen plek voor u) zetten we Boudewijn en Ika van boord in Los Christianos, waar hun auto staat, en varen wij door naar San Miguel, waar wel plek voor ons is. Een haven omgeven door een golfresort, hotels, appartementen en heel veel Britse overwinteraars. Gelukkig is er ook een Medical Centre in de buurt,want Michel en ik hebben nog steeds een irritante huiduitslag sinds de krentenbaard van Jasper. We mogen er drie dagen achter elkaar injecties komen halen, met een cocktail waar je u tegen zegt, en krijgen nog pillen en een zalfje mee ook. Iets anders dan in Nederland, waar het eerder is: "probeert u dit maar eens een week of twee, en als het niet werkt, dan krijgt u iets anders." Hier is het gewoon: "we weten niet precies wat het is, maar antibiotica, antihistamine in twee vormen, ontstekingsremmers, een antischimmelmiddel en een corticosteroidenzalf, daar zal vást iets bijzitten wat werkt." We zijn 500 euro lichter, maar het lijkt erop dat iets van de cocktail gewerkt heeft.
Terug bij Tenerife bedelen we om plekjes in diverse havens, omdat we het fijn en handig zouden vinden om bij Boudewijn en Ika in de buurt te zitten. Helaas. Geen plek in de herberg voor Tsuru. Onder toeziend oog van de havenpolitie (u moet echt weg, er is geen plek voor u) zetten we Boudewijn en Ika van boord in Los Christianos, waar hun auto staat, en varen wij door naar San Miguel, waar wel plek voor ons is. Een haven omgeven door een golfresort, hotels, appartementen en heel veel Britse overwinteraars. Gelukkig is er ook een Medical Centre in de buurt,want Michel en ik hebben nog steeds een irritante huiduitslag sinds de krentenbaard van Jasper. We mogen er drie dagen achter elkaar injecties komen halen, met een cocktail waar je u tegen zegt, en krijgen nog pillen en een zalfje mee ook. Iets anders dan in Nederland, waar het eerder is: "probeert u dit maar eens een week of twee, en als het niet werkt, dan krijgt u iets anders." Hier is het gewoon: "we weten niet precies wat het is, maar antibiotica, antihistamine in twee vormen, ontstekingsremmers, een antischimmelmiddel en een corticosteroidenzalf, daar zal vást iets bijzitten wat werkt." We zijn 500 euro lichter, maar het lijkt erop dat iets van de cocktail gewerkt heeft.
Met Boudewijn en Ika gaan we naar Aqualand, een water- en
glijbanenparadijs, mét dolfijnenshow. Heerlijke dag, de jongens genieten met
volle teugen. Hoewel Julian af en toe verzucht dat hij liever naar Jungleland
gegaan was. Hij mag nog net op iets minder glijbanen dan zijn broer, en is ook
niet zo'n held met die dingen. De dolfijnenshow vindt hij echter prachtig, in
het enorme peuterbad oefent hij zijn zwemslagen, drijven en onder water gaan en
hij is supertrots als hij na veel hulp en oefenen zélf van een spannende
glijbaan durft. We sluiten de dag af bij een restaurant met dezelfde aanpak als
het Centro Medico: als we van alles aanbieden zit er voor iedereen wel iets
bij. Daar zijn er hier veel van trouwens. We hadden wel eens lekkerder eten,
maar het is in elk geval erg gezellig!
Ondertussen is het tijd om de boot klaar te maken voor het grotere
werk. Binnenkort varen we naar Kaapverdië en daarna naar Suriname. Lange
periodes op zee (resp. 1 en 2,5 week), op de Kaapverden is weinig te krijgen én in de Carieb schijnen boodschappen schreeuwend duur te
zijn, dus er wordt groots ingekocht. Honderden euro's brengen we naar de lokale
supermarkten en alle vakken, kasten en luiken van Tsuru zijn gevuld. Wij zullen
voorlopig geen honger hebben! We besteden een lange avond aan het aan de praat
krijgen van de combinatie router-satelliettelefoon, en hebben, net op het punt
dat we het echt niet meer zien, eindelijk succes. Nu kunnen we ook midden op de
oceaan weerinfo binnenhalen en mailtjes sturen. Hoezee! De SSB-ontvanger wordt
geïnstalleerd en vele wassen worden gedraaid. We houden de weerberichten in de gaten
en bespreken die met andere vertrekkers op de steiger (dat zijn er niet zoveel,
we worden voornamelijk omgeven door verlaten, enorme catamarans). Er komt
aardig wat wind aan, en de vraag is vooral hoeveel wind, uit welke richting en
wanneer. Lang staat ons vertrek gepland voor dinsdag, maar met 20+ knopen wind en
net wat oostelijker dan gewenst besluiten we toch nog minimaal een dagje te wachten.
Prettig neveneffect daarvan is dat we niet weer net wegvaren als de Agaath de haven in komt. We wisselen ervaringen uit, Donatien knipt mijn haar (wat best een uitdaging is bij de fikse wind die er staat, maar als je het mij vraagt prima gelukt!), ik help ze de wifi-antenne en router aan de praat te krijgen en we krijgen van de ervaren rotten wat tips voor het vissen.
Nog heel even in Europa. We zijn benieuwd naar de volgende stap!
Prettig neveneffect daarvan is dat we niet weer net wegvaren als de Agaath de haven in komt. We wisselen ervaringen uit, Donatien knipt mijn haar (wat best een uitdaging is bij de fikse wind die er staat, maar als je het mij vraagt prima gelukt!), ik help ze de wifi-antenne en router aan de praat te krijgen en we krijgen van de ervaren rotten wat tips voor het vissen.
Nog heel even in Europa. We zijn benieuwd naar de volgende stap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten