Porto!

Wat een heerlijke stad!! We lagen voor anker in Leixoes, en konden vanuit daar met de bus naar het centrum. Dat deden we graag, want Leixoes is niet bepaald idyllisch, grote vrachtboten voeren af en aan, en er hing veel te vaak een veel te dikke mist. We raakten gewend aan de frequent klinkende misthoorn. Pas als de mist optrok werd de temperatuur een beetje aangenaam.

De niet-zo-idyllische ankerplek in Leixoes

Zelfs in de stad kon je de mist van zee nog zien op de rivier.

De eerste dag in Porto trokken we erop uit met de Agaath-crew, en maakten we kennis met een echte Portugese specialiteit, de Franceshina. Op de kaart puzzelden we in ons beste Portugees dat we iets zouden krijgen met kaas, vlees, worst, brood... We vroegen de ober nog of het een gerecht was wat we konden delen. Dat kon best, al keek hij er wel wat verbaasd bij. Klinkt als tapas, nietwaar? Nou... Think again! Het is een oversized tosti, met heel veel soorten vlees erin, gebakken eitje erbovenop, en het geheel ingepakt in vette lagen gesmolten kaas. Overgoten met een tomatensoepje (zo het lijkt). We aten dapper door, en de jongens waren in hun nopjes met de erbij geserveerde frietjes.

Franceshina. We raden het je niet aan, tenzij je een enorme kater hebt.

Ook Porto heeft bomen om in te klimmen

Gezellig met z'n allen op pad

Historische zeges!

Porthuizen aan de overkant van rivier de Douro

De door Eiffel ontworpen Ponte Luis I. 

De brug heeft 2 niveaus: op 10 en op 60 meter hoog. Jasper wilde graag over het bovenste deel lopen, dus terwijl de rest van het gezelschap de andere route nam, klauterden wij naar boven.

Prachtig uitzicht als beloning!

Na dit eerste verkenningstochtje namen we aan de andere kant van de brug de metro terug naar de haven, waar we wederom in de dichte mist belandden.

Een dag later deden we een tweede 'tour de Porto', waar kindervermaak zich leuk afwisselde met grote-mensen-vermaak. We hadden geleerd van de dag ervoor en ons leven veraangenaamd door de tablets mee te nemen voor tijdens de busrit. We hadden geen kind aan de jongens. De eerste stop was 'World of Discoveries', een kruising tussen een museum en een pretpark, over de geschiedenis van Portugal. Groot succes! Mocht je ooit nog eens met kinderen in Porto zijn - dit is een aanrader. We lieten ons verleiden tot de speciale aanbieding: voor in totaal €20,- extra een lunch erbij. Totaal anders dan het Nederlandse pretparkvoer, we hebben gewoon echt lekker gegeten. Wijntje erbij...

Die Portugezen waren ook aardige zeilers! De meneer bij de entree vroeg ons waar we vandaan kwamen, en merkte op dat Nederlanders ook aardige zeilers waren. Hij sloeg stijl achterover toen we vertelden dat we hier met onze eigen boot waren. 

Ridder Jasper

Ridder Julian

Vanuit een Fata Morgana-achtig bootje worden we door de historie van Portugal geloodst. 

Lekker lunchen!

Lekker lunchen!

Er zijn drie tramlijnen in Porto waar deze historische trammetjes rijden. Wij zaten er niet in :)

De BBQ staat al klaar!

Aan de overkant van de Douro, waar alle porthuizen gevestigd zijn.

Daarna was het tijd voor grote-mensen-vermaak, we gingen naar een porthuis aan de zuidoever van de Douro en kregen daar een rondleiding. De tablets bewezen weer dienst. Michel proefde voor het eerst in zijn leven Port, en we weten nu min of meer wat het verschil tussen een Ruby en een Tawny is. We sloegen maar gelijk een paar flessen in.

Vaten vol met Port

Die natuurlijk geproefd moest worden... Witte Port is trouwens bijzonder lekker, ik had geen idee!

En natuurlijk is dat ook allemaal te koop.

Tijd om bootwaarts te gaan. We namen opnieuw de metro. Vanaf het metrostation was het een goede 20 minuten lopen naar de haven. Eigenlijk net te lang voor onze knullen zo aan het einde van de dag. We trokken dan ook weer alles uit de kast ter afleiding en vermaak. Ik wees ze op een brandweerkazerne, en de 'echte brandweerman' die daar buiten stond. Hij zwaaide, we zwaaiden terug. Hij wenkte en riep of we even wilden kijken. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Hij en zijn collega trokken alles uit de kast, de jongens mochten brandweerpakken aan en helmen op, in de brandweerauto, met sirenes, in de ambulance (die door dezelfde mensen bemand wordt), en de collega oefende maar wat graag zijn Engels op ons. Twee glunderende jongetjes! Het valt ons trouwens ook echt op dat ze dol zijn op kinderen, meer nog dan in Spanje. Met name Julian wordt regelmatig over zijn (blonde) bol geaaid.

Wat een dag! Eerst ridder, en dan brandweerman!

Of ze nu ook brandweerman willen worden? "Nee. Superman."

De eerste fles port, een heerlijke 10 jaar oude Tawny, maakten we nog dezelfde avond soldaat: de Grutte Grize (een Nederlandse boot met 3 (iets oudere) kinderen)  was aangekomen in Leixoes, en kwam samen met de Agaath even een borrel drinken.

We wisselden ervaringen uit en bekeken de weerkaarten. Want de volgende trip ging alweer gepland worden: richting Lissabon. De mist waren we intussen wel zat. We namen nog een rust- en boodschappendagje, om zondagochtend ankerop te gaan. Wordt vervolgd :-)